popisywać się czymś

См. также в других словарях:

• afiszować się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, afiszować sięszuję się, afiszować sięszuje się {{/stl 8}}{{stl 7}}(z czymś, z kimś) zwracać powszechną uwagę na siebie lub na coś, popisywać się czymś, ostentacyjnie ujawniać coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Afiszować się …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sadzić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wysilać się na robienie czegoś, starając się zrobić na kimś wrażenie; silić się, wysilać się na coś, popisywać się czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sadzić się na wykwintność, na grzeczność, na elokwencję. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• popisać się — dk IX, popisać siępiszę się, popisać siępiszesz się, popisać siępisz się, popisać sięał się popisywać się ndk VIIIa, popisać sięsuję się, popisać sięsujesz się, popisać sięsuj się, popisać sięywał się «okazać, podkreślić (z dumą, chełpliwie)… …   Słownik języka polskiego

• mądrzyć się — ndk VIb, mądrzyć sięrzę się, mądrzyć sięrzysz się, mądrzyć sięrzyj się (mądrz się), mądrzyć sięrzył się pot. «popisywać się swoją (zwykle rzekomą) mądrością, swoją wiedzą o czymś; udawać mądrego» Dziecko lubi się mądrzyć …   Słownik języka polskiego

• obnosić — ndk VIa, obnosićnoszę, obnosićsisz, obnosićnoś, obnosićsił, obnosićnoszony 1. forma ndk czas. obnieść (p.) 2. pot. «pokazywać coś wielu osobom; afiszować się z czymś» Obnosić swoje szczęście. obnosić się «popisywać się czymś, mówić o czymś… …   Słownik języka polskiego

• sadzić — ndk VIa, sadzićdzę, sadzićdzisz, sadź, sadzićdził, sadzićdzony 1. «umieszczać sadzonki roślin, krzewy, drzewka, bulwy itp. w odpowiednio przygotowanej ziemi, tak żeby się przyjęły i rosły» Sadzić kwiaty, pomidory, ziemniaki. 2. rzad. → sadzać ∆… …   Słownik języka polskiego

• afiszować — ndk IV, afiszowaćszuję, afiszowaćszujesz, afiszowaćszuj, afiszowaćował, afiszowaćowany «ostentacyjnie coś ujawniać, rozgłaszać, ukazywać» Afiszować swoje uczucia, swój stosunek do kogoś. afiszować się «zachowywać się w sposób zwracający… …   Słownik języka polskiego

• szpanować — ndk IV, szpanowaćnuję, szpanowaćnujesz, szpanowaćnuj, szpanowaćował pot. «ubierać się, zachowywać się itp. w sposób ekstrawagancki w celu wywarcia wrażenia na kimś, popisywać się czymś» Szpanować nowym samochodem. Szpanować przed kimś …   Słownik języka polskiego

• publiczność — ż V, DCMs. publicznośćści, blm «ludzie zgromadzeni, przebywający w jakimś miejscu, zwykle w określonym celu; pewna zbiorowość, ogół ludzi; widzowie, słuchacze, uczestnicy» Publiczność kinowa, teatralna. Inteligentna, dobra, pojętna, żywo… …   Słownik języka polskiego

• stroić — ndk VIa, stroję, stroisz, strój, stroił, strojony 1. «ubierać (kogoś) elegancko, starannie, wytwornie; ozdabiać, przystrajać coś» Stroić kogoś w futra i biżuterię. Stroić pannę młodą do ślubu. Stroić choinkę. 2. «stanowić ozdobę, przybranie;… …   Słownik języka polskiego

• umiejętność — ż V, DCMs. umiejętnośćści; lm D. umiejętnośćści «praktyczna znajomość czegoś, biegłość w czymś, zdolność wykonywania czegoś» Umiejętności kulinarne, manualne. Fachowe umiejętności. Umiejętność nawiązywania kontaktu, współżycia z ludźmi.… …   Słownik języka polskiego